15 gün ara!

Ayça Şen, Kalın Kitap sayfa 190 yukarıdan 8. satırda şöyle bir olay anlatıyor:

"Meksika'da bir çocuk okula gitmemek için kendini yatağa yapıştırmış. Eve ambulanslar gelip spreylerle çocuğu yataktan ayırmışlar. Ayırır ayırmaz da okula yollamışlar. En üzüldüğüm kısmı da bu oldu. Çok eskiden savaşın acılarını anlatan bir film izledim ama yönetmeni, ismini filan hatırlamıyorum. İkinci Dünya Savaşı filandı. Çocukların savaşta çektiği zorluklar, okumak için çırpınışları, ailelerin çektiği acılar anlatılıyordu. Filmin sonunda kamera yavaş yavaş açılıyordu; büyük bir bayram neşesiyle, sevinç çığlıklarıyla çocuklar deli gibi koşarak şapkalarını havaya fırlatıyorlardı. Doğal olarak siz de savaşın bitişini kutlayan çocuklara gözyaşlarıyla bakıyordunuz. Hayır, savaş bitmemişti oysa; çocuklar sabah okula geldiklerinde okullarının bombalanıp yıkıldığını görüp muhteşem sevinmişlerdi."

Bence okul hayatıyla ilgili anlatılacak en süper bir hikaye! Sadece anasınıflarında olmaz bu "okula gitmiceeeem", "okul hep tatil olsa keşke" durumları diye düşünürdüm. Yanılmamışım.

"Her çocuk bir yıldızdır ve elbette başarılıdır" imzalı başarı belgeleriyle tatile uğurlanan Minik Yıldızlar pek bir durgundu, pek bir hüzünlüydü bugün. "Ama okul bitmesiiiin"miş...

Ama bitti ve ding dang dong 15 günlük ara başladı.